Ἀποκομμένος ἀπ’ ὅλο τὸν σάλο τοῦ κόσμου

Ζῶ οἰκειοθελῶς ἀποκομμένος ἀπ’ ὅλο τὸν σάλο τοῦ κόσμου· δέν πληροφοροῦμαι γιά ὁποιαδήποτε γεγονότα. Δέν ἔχω οὔτε τηλέφωνο οὔτε ῥαδιόφωνο, καὶ βεβαίως οὔτε τηλεόραση. Δέν γνωρίζω τίποτε ἀπ’ ὅσα γίνονται σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Αὐτὸ ὅμως δέν σημαίνει ὅτι ἔκλεισα τὰ μάτια σ’ ἐκείνη τή μεγάλη τραγωδία πού ζεῖ ὅλος ὁ κόσμος. Νομίζω ὅτι εἶναι ἀκριβῶς ἀπαραίτητο νά ἀποσυρθεῖ κάποιος ἀπὸ τὰ «μικροπράγματα» καί τίς «λεπτομέρειες», γιά νά ζήσει ἐντονότερα καὶ βαθύτερα τὴν ἀληθινὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, δηλαδὴ τοῦ «ἀνθρώπου».

Ζώντας στό «περιθώριο», μακριὰ ἀπὸ τὴν ἄγρια θηριώδη αὐτὴ ζωή, μὲ φοβερὸν πόνο στήν καρδιά κράζω πρὸς τὸν Οὐρανὸ νά κατεβεῖ ὡς τὸ ἐπιπεδο τῆς γῆς μέ τὸ ὑπέροχο μυστήριό Του, νά ἀγκαλιάσει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πού πραγματικὰ πάσχουν, νά ἀνοίξει γι’ αὐτοὺς ἄλλους ὁρίζοντες τοῦ Εἶναι, ὥστε ὁ κάθε κόπος τοῦ ἀνθρώπου νά γίνει ἐνθουσιώδης διαδικασία δημιουργίας.

Τόσο πολὺ ἀλλάζει τὸν ἀνθρωπο τὸ νά εἶναι μόνος!

Ὅτε ἥμην ἐν τῇ ἐρήμῳ (στό σπήλαιο τῆς Ἁγίας Τριάδος) καὶ ἐτέλουν μόνος τὴν Λειτουργίαν, ἔχων μετ’ ἑμοῦ μόνον ἕνα μοναχὸν –ὅστις ἤρχετο, ἵνα ἀπαντᾶ εἰς τὰς δεήσεις τῶν ἐκτενῶν, ἀναγινώσκη τὸν Ἀπόστολον καὶ παρέχη τὴν λοιπὴν ἀναγκαίαν συμμετοχήν, εἰς τόπον λαοῦ– τότε οὔτε ἐγὼ οὔτε ὁ μοναχὸς ἐκεῖνος ἠσθάνθημεν ποτέ ἔλλειψίν τινα: Ἅπας ὁ κόσμος ἧτο ἐκεῖ μεθ’ ἡμῶν· ὁ κόσμος καὶ ὁ Κύριος· ὁ Κύριος καὶ ἡ αἰωνιότης.

Καθετί πού ὑπάρχει, ὑπάρχει γιατὶ ὁ Θεὸς τὸ σκέπτεται. Ὁ Θεὸς σκέπτεται καί προνοεῖ γιά τὸν κόσμο καὶ ὁ κόσμος ὑπάρχει. Ἄν ζητεῖτε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μέ ἁπλότητα καὶ ταπείνωση, ὁ Θεὸς μπορεῖ νά μεταβάλει ὁποιαδήποτε καταστάση ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ ἀρνητική. Τό πᾶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τή σχέση μας μὲ τὸν Θεό. Ἂν ἔχουμε, ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοιά Του.

Ὅταν ἀρχίζει κανεὶς νά προσεύχεται, ἡ ἴδια ἡ προσευχὴ θὰ τοῦ λύνει τίς ἀπορίες του. Μείνετε στήν προσευχή, μείνετε στόν ἀγῶνα, νά περάσετε τή μέρα σας χωρὶς ἁμαρτία. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα θὰ δοθοῦν ἀπὸ τὸν Ἴδιο τὸν Θεό. Μεταβάλλετε, ὅ,τι ὀφείλετε νά κάνετε, σὲ προσευχή.

Ἡ ἀκαδημαϊκή θεολογία δέν ἀρκεῖ γιά τή σωτηρία. Διαβάζετε κυρίως τοὺς ἀσκητικοὺς Πατέρες. Ἐκεῖ θὰ μάθετε τὴν ἀληθινὴ θεολογία, τή στάση τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδίας ἀπέναντι στόν Θεό.

Γιά νά φυλάξουμε τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὀφείλουμε ν’ ἀπέχουμε ἀπὸ κάθε λογισμό πού δέν ἀρέσει στόν Θεό, μᾶς λέει ὁ Γέροντας Σιλουανός.

Ἰδού τὸ ἔργο μας. Ἰδοὺ ἡ πνευματικὴ μας καλλιέργεια. Ἐφόσον πρόκειται γιά τὴν αἰώνια σωτηρία, αὐτὸ δέν τελειώνει ποτέ. Ἀρχίζουμε καὶ ξαναρχίζουμε χωρὶς τέλος.

Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ