Είναι κάτι περιπτώσεις που δείχνουν τη διαδικτυακή ανικανότητα ορισμένων να διαχειριστούν την πληροφορία. Και μολονότι δηλώνουν ως ιστοχώροι ότι έχουν έναν πνευματικό χαρακτήρα καταλήγουν να αποκτούν -ένεκα βλακείας- θεομπαιχτικό χαρακτήρα.

Εδώ και κανα μήνα κυκλοφορούν αναρτήσεις σε σχέση με έναν τίμιο σταυρό ο οποίος περιοδεύει στην Ελλάδα και κάνει θαύματα. Προσοχή! Όπως μας πληροφορεί το «ένθεο» διαδίκτυο, μόνο ο σταυρός αυτός κάνει θαύματα και γι’ αυτό άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα θέλουν να πάνε να τους σταυρώσει μόνο ο συγκεκριμένος παπάς που είναι κάτοχος αυτού του σταυρού.

Εγώ δε λέω ότι ο σταυρός δεν κάνει θαύματα. Άλλωστε δεν είναι δική μου δουλειά να διαπιστώσω ή όχι τη θαυματουργία. Αυτό όμως -ως χρήστη του διαδικτύου- που με ενοχλεί είναι η ευκολία ορισμένων ιστοχώρων στην αναπαραγωγή δημοσιεύσεων που καταλήγουν να ομοιάζουν με προτροπές από πάγκο λαϊκής αγοράς του στυλ: «Πάρτε – πάρτε, εδώ ο καλός ο τίμιος σταυρός, ο θαυματουργός».

Το θαύμα δεν είναι για να βγαίνει κανείς με ντουντούκα να το διαλαλεί. Το θαύμα θέλει την ησυχία του, γιατί ο Θεός που το επιτελεί δεν έχει καμιά ντουντούκα. Το κάνει ήσυχα και αναπαύει αντίστοιχα στην ησυχία τον άνθρωπο. Όταν λοιπόν, διαδικτυακά και μη, διατυμπανίζουμε το θαύμα σαν «έμποροι» και με σύνθημα «εδώ το καλό θαύμα», τότε ο κόσμος εύλογα θα σκεφτεί: «Κοίτα τι σκαρφίστηκαν οι παπάδες για να βγάλουνε ευρώ… Μωρ’ δε ντρεπόμαστε;». Όχι! Δεν ντρεπόμαστε και μάλιστα ξεχνάμε ότι όταν διαφημίζουμε το θαύμα, ο Θεός που έκανε το θαύμα, μας έχει ήδη εγκαταλείψει.

Ιερομ. Ιάσων