Πόσο πολύ ποθεί η ψυχή μας τον Κύριο! Πόσο θα ωφελούμασταν, αν ακούγαμε τι έχει να μας πει. Όμως δεν την ακούμε παρότι μας κραυγάζει. Δυστυχώς, τη φωνή της ψυχής μας την πνίγουν οι καθημερινές μας δραστηριότητες, τα άγχη, η συνήθεια, η ρουτίνα. Κάθε μέρα ακούμε δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους να μιλούν, να λένε την άποψή τους, να φωνάζουν, να μαλώνουν, να νουθετούν, όμως την ψυχή του ποιος την ακούει; Ακόμα και αυτοί που εργάζονται πνευματικά, που εκκλησιάζονται, μελετούν, ακούνε τα κηρύγματα, προσεύχονται, ακόμα και αυτοί πολλές φορές δεν την ακούνε την ψυχή τους, επειδή ακόμα και αν εργάζονται, λειτουργούν μηχανικά.
Έτσι και εγώ! Οι μέρες περνούν και χάνονται και παρόλο που τόσο καιρό αισθανόμουν πως η ψυχή μου δεν είναι καλά, πως νοσεί, της έλεγα: «Δεν προλαβαίνω να σε ακούσω. Είμαι πολύ κουρασμένος, ίσως αύριο». Και έρχονται πολλά αύριο και την ξεχνώ. Τώρα όμως που έχω άδεια από τη δουλειά σκέφτομαι πόσο θα ήθελα ένα ταξίδι αναψυχής.
Σκέφτηκα όμως να ρωτήσω και την ψυχή μου τι θα ήθελε, τώρα που έχω χρόνο και διάθεση να την ακούσω. Και έστρεψα τα μάτια μου και τα αυτιά μου σ’ αυτήν. Και είδα μια ψυχή μαραζωμένη, καταπληγωμένη, μαραζωμένη σαν ένα τριαντάφυλλο που ξέχασα να ποτίσω και καταπληγωμένη σαν ένα παιδάκι που το άφησα ανυπεράσπιστο στην εμπόλεμη ζώνη!
Ντράπηκα πολύ τότε και άκουσα την ψυχή μου γεμάτη παράπονο να μου λέει: «Μήπως έχεις κάτι περισσότερο πολύτιμο από εμένα; Δεν θυμάσαι τι είπε ο Χριστός; ‘’Τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος ως αντάλλαγμα για την ψυχή του;’’ ( Ματ. 16, 20). Με αφήνεις τελευταία; Εμένα που είμαι αιώνια; Δεν καταλαβαίνεις ότι από εμένα πρέπει να ξεκινάς; Όπως το σώμα ποθεί το νερό και το ψωμί έτσι και πολύ περισσότερο ποθώ και εγώ το ‘’ύδωρ το ζωντανό’’ ( Ιω. 4, 11) και τον Άρτο της Ζωής (Ιω. 6, 35). Πώς θέλεις να είσαι καλά, αν δε μ’ αφήνεις να χαρώ Αυτόν που τόσο λατρεύω, τον Δημιουργό μου, τον Σωτήρα μου, τον Έρωτα της ζωής μου; Μην απορείς που το σώμα σου υποφέρει, που δεν μπορείς να νιώσεις αληθινή χαρά, που φοβάσαι και τη σκιά σου, που το μυαλό σου είναι σε σκότος βαθύ, που δεν μπορείς να κάνεις υγιείς σχέσεις! Όλα αυτά γίνονται γιατί με παραμελείς! Μη μου βάζεις εμπόδια στον δρόμο μου με την αργολογία σου, τα πάθη σου και το κοσμικό σου φρόνημα. Άσε με να ζήσω και να αναπνέω κοντά στον Χριστό μας, άσε τον εγωισμό σου να πεθάνει για να αναστηθώ εγώ! Μη με ξαναξεχάσεις, σε παρακαλώ!».
Αυτά και άλλα πολλά μου είπε η ψυχή μου για να με συνεφέρει και έτσι αποφάσισα πού θα κάνω φέτος διακοπές. Θα βουτήξω την ψυχή μου μέσα στον Χριστό! Θα αναγεννηθώ για να χαίρεται και να αγαλλιάζει η ψυχή μου με τον έρωτά της τον ουράνιο και αληθινό!
