Αν κοιτάξει κανείς τον κόσμο γύρω του θα συνειδητοποιήσει τη φθορά και τη σήψη, την οσμή του θανάτου που αναδύεται σε κάθε βήμα, σκέψη και ενέργεια του ανθρώπου. Και αυτός ολοένα και περισσότερο βαδίζει προς εκείνον, τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην πορεία προς το τέρμα της ζωής. Εκεί, όπου περιμένουν τ’ αδιέξοδα και…

  Ὑπάρχει «τύχη» ἢ Θεία Πρόνοια; Κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο: «Εἶναι κακὸν καὶ ἀπηγορευμένον νὰ πιστεύῃ κανεὶς εἰς τὴν τύχην». Καὶ λέει: «Ἄν ἡ τύχη κάνῃ τὸν καλὸν ἢ τὸν κακὸν (ἄνθρωπον), τότε γιατὶ συμβουλεύεις τὰ παιδιά σου καὶ τὰ νουθετεῖς; Ὅλα τότε ἄσκοπα καὶ χαμένα. Ἄν ἡ τύχη κάνει τοὺς πλουσίους, καὶ τοὺς πτωχούς,…

  Αν καταφέρναμε να κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας ,ουσιαστική, αληθινή, χωρίς αμνηστεύσεις ή εκπτώσεις, ενδεχομένως θα βλέπαμε ότι σε ορισμένα θέματα είμαστε άριστοι στη θεωρία και στα λόγια, εξαιρετικοί γνώστες της ουσίας του θέματος θεωρητικά, αλλά επί του πρακτέου κάπου δυσκολευόμαστε. Σχετικά με τις δοκιμασίες και τον πόνο για παράδειγμα. Πόσο…

  Μια σοφή γυναίκα που ταξίδευε στα βουνά ανακάλυψε τυχαία σε ένα ρέμα έναν πολύτιμο λίθο. Κοντοστάθηκε, τον μάζεψε και συνέχισε το δύσκολο ταξίδι της. Την επόμενη μέρα συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη πεινασμένο και εξαντλημένο. Η γυναίκα βλέποντας τον έτσι ταλαιπωρημένο, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί του το φαγητό της. Καθώς όμως άνοιξε το σακίδιο της,…

  Πάμε στον πνευματικό να εξομολογηθούμε κι εκεί φυσικά, δεν του μιλάμε για το πόσο καλοί άνθρωποι είμαστε… Ίσα – ίσα, το αντίθετο. Του λέμε τις αμαρτίες μας, τα πάθη μας, τις κακίες μας, τα «χάλια» μας. Και εκείνος, μετά, όταν μας βλέπει, την κάθε φορά που μας συναντάει, όταν μας μιλάει, έχει τόση αγάπη…

  Είναι κάτι περιπτώσεις που δείχνουν τη διαδικτυακή ανικανότητα ορισμένων να διαχειριστούν την πληροφορία. Και μολονότι δηλώνουν ως ιστοχώροι ότι έχουν έναν πνευματικό χαρακτήρα καταλήγουν να αποκτούν -ένεκα βλακείας- θεομπαιχτικό χαρακτήρα. Εδώ και κανα μήνα κυκλοφορούν αναρτήσεις σε σχέση με έναν τίμιο σταυρό ο οποίος περιοδεύει στην Ελλάδα και κάνει θαύματα. Προσοχή! Όπως μας πληροφορεί…

  Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δύο – τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα. Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου…

  Ένα πρωϊνό για μένα ξεχωριστό που με έκανε και δάκρυσα. Μπαίνοντας πριν λίγα λεπτά στο τρίτο βαγόνι, έπεσα πάνω σε ένα καρότσι μπροστά στην πόρτα. Ίσα – ίσα που έκλεισε η πόρτα. Καλά, λέω μέσα μου, με τόσο κόσμο πώς μπαίνει και αναπηρικό καρότσι. Ήδη δεν είχα επιβιβαστεί στον προηγούμενο συρμό που είχε περάσει…

Ἡ ἐμφάνιση τῶν Κολλυβάδων τόν 18ο αἰώνα στόν ἁγιορειτικό, καί εὐρύτερα στόν ἑλλαδικό χῶρο σημειώνει μία δυναμική ἐπιστροφή στίς ρίζες τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης, στήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Τό «κίνημά» τους, ὅπως ὀνομάσθηκε, ἦταν ἀναγεννητικό, ὡς παραδοσιακό καί προοδευτικό, ὡς πατερικό μέ μία λέξη: γνήσια ὀρθόδοξο. Στόν δύσκολο γιά τήν ἐθνική μας Ἱστορία 18ο αἰώνα θέλησαν οἱ…

Μᾶλλον εἶμαι ἀφελής. Μετά τήν τραγική εἴδηση ὅτι ἕνας δεκαπεντάχρονος μαθητής αὐτοκτόνησε μή ἀντέχοντας τόν ἐκφοβισμό καί τήν στοχοποίηση πού δεχόταν ἀπό τούς συμμαθητές του θά περίμενα τήν παραίτηση τοῦ Ὑπουργοῦ τῆς Παιδείας, πρῶτον ὑπό τό βάρος μιᾶς εὐαισθησίας ἤ ἀκόμη περισσότερο ὑπό τό βάρος μιᾶς βαρύτατης εὐθύνης. Ἡ αὐτοκτονία τοῦ μαθητῆ πού δέν ἀντέχει…